Dahil namiss ko magblogblogblogblog.

May internet na kami! Yahoo! After 3 days, muntik na bumula yung bibig ko. Lels.

Binisita ko yung isang kaibigan sa ospital nung isang araw. Naoperahan kasi sya. Laparoscopy yata yung tawag dun sa procedure na ginawa sa kanya. Paborito kong ospital ang TMC. Nung nightshift ako, halos taun-taon akong nako-confine dahil sa iba't-ibang sakit dulot ng stress at pabayang lifestyle (hanggang ngayon naman, pabaya pa din yata ako :( ) Salamat sa mga healthcard at life pension kong may rider ng hospitalization, na-experience ko ang alagang TMC, not just once, but thrice I think. Dumating sa point na gusto ko na lang lagi nasa ospital minus the syringe pag nadedepress ako at gusto ko ng katahimikan at kapag gusto ko magpahinga.

Anyway, napanood ko yung Starting Over Again diba, naka-relate ako sa Hospital Scene diba. At nung araw na yun, naglalakad ako sa loob ng ospital kung san nangyari ang lahat. Hindi ko naman balak mag emo at magtawag ng nega vibes that day. Habang nag-aabang sa may elevator, napapangiti na lang ako sa sarili ko dahil, andito na naman ako sa isa sa mga paborito kong lugar.

Di ko na maalala kung anong araw ako na-confine nun. Di ko na alam kung anong floor at room number. Di naman kasi masayang alaala, kaya dapat kalimutan na lang.

Nakaawang ang pintuan ng kwarto ng kaibigan ko, kumatok lang ako at pumasok na din. Nakita ko syang nakahiga at may katabing natutulog. Si mama naman nya ay inasikaso naman ako at binigyan ng makakain.

Kwento. Kwento. Kwento ng operasyon nya. Bawal sya tumawa, pero tawa pa din nang tawa. Ok lang naman daw. So kwento. Kwento. Tawa. Tawa. Chismis. Chismis. Daot. Daot. Ganyan. Balik chismis. Sabay biglang......

"Kumusta na pala si Sundot?"...
"Ha? Sundot?" tanong ko. Mej na lost ako sa tanong nya.
"Si --!!!"
"Ah.. Sorry na-lost ako, yun nga pala yung tawag nyo sa kanya"
"Grabe ka, nalimot mo na?"
"Eh ganito talaga pag naka-experience na ng anesthesia sa spinal cord. Hahaha"
"Mahaba na ba ang buhok nya?"
"Di ko alam. Di naman sya lumalabas sa newsfeed ko kung may update. Text mo na lang kaya"
(Oo friends kami sa fb. Nakakasawa din palang maging stalker.)
"Para kasing nakita ko sya sa Cash & Carry one time kaso may buhok, pero kamukha nya talaga tapos may dalang bata, nakangiti sakin pero di ko naman nginitian ulit kasi parang di naman sya yun."
"Ah. Baka may anak na."
"Kumustahin mo kaya." Udyok nya.
"Kita mo nga, nakalimutan ko na sya, tapos kukumustahin ko pa.. Anoberr... Masaya na yun for sure. Mas bet nya yung mga younger diba, so ayun, ikaw na lang kumumusta sa kanya." sabi ko.
"Malay mo naman, akala mo lang masaya sya dun."
(Aapila pa talaga)
"Eh pinili nya yun diba." pagtatapos ko sa usapan.

At dahil alam nyang wala na kong matinong maisasagot, nagchange topic na kami. Kwento about the kiddielets, my morning routine, future plans. Pakilala sa boyfriend nyang kagigising lang at natulog ulit sa tabi nya. At pak! Alas siete na ng gabi, kelangan ko na umuwi.

Pagkalimot ba ay katumbas ng pag-move on? O sadyang makakalimutin lang talaga ko?

Ayan, extended ang Febdrama sa March. Lels. Of course not! Nalulunod ako sa papel! Napakaraming papel at napakaraming sulatin! Ano ba to, ginawa na ngang online, umaapila pa din ang mga primitives na magpasa ng written outputs! Argghh.. doble trabaho, right? Ok lang, napapractice ang handwriting ko, ang ganda ko na magsulat. Lols, pero computerized pa din ang LPs ko. Wahahahaah

Confirmed na. Hello Pangasinan sa buwan ng Mayo! Bilang ako ay volunteer tumulong para sa mga new teachers na papasok.

Sobrang random lang. Namiss ko kaya magblog. Andami kong gustong ishare kasi andaming ganap ng Feb. Nakapanood ako ng Rak of Aegis! Nakaakyat ng bundok. Nakapanood ng sine. Nakapag-kape sa peborit spot ko sa Taguig. Nagkasakit din dahil nag work hard KUNO ako. Tsk.

At ni-welcome ko ang March ng panonood ng first ever Short + Sweet Manila 2014 Week 1. A series of 10-minute plays. Gusto ko pa manood ng Week 2 sa Friday, kaso I told myself, magpapaka-ermitanya ko this March para makagala ako ng bongga sa Bicol pag-uwi ko sa April.

Tsaka na ko magbloghop. Hmm......

posted from Bloggeroid

Comments

  1. 1. Bakit Sundot? Ano ang mahaba at malaman na kwento tungkol dun?
    2. Madami ka ngang ganap sa buhay. Hahahaha.
    3. Hurray sa balik ng koneksyon ng internet!

    ReplyDelete
    Replies
    1. 1. Nagkaron kasi ng time noon na Sundo't-hatid ako kahit anlapit lang ng bahay ko sa opis.. Bwahaha..
      2. Nakakapagod ang maraming ganap, ang gusto ko lang naman talaga ay kayakap. Charot! Haha
      3. I know right :P

      Delete
  2. Nice reading uodates from you. Nakakabata ng puso:)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ahihi.. Mamijoy, ikaw nga sobrang cool. Young at heart ka naman din :)

      Delete
  3. lurx ha pati ikaw may post about the movie lolz...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Uber relatable kasi ang moment sa ospital, more morw cry kaya ko nun. At more more cry the second time na pinanood ko. Lels.

      Delete
  4. Natawa ako sa random post mo na 'to Kat hahaha - from movie to a convy feat.an ex to hospital to Pangasinan - kumpletos rekados hehe.

    Ang sarap lang mag random di ba. Basta ang random wala lang rant hahaha. Nakaka stress kasi basahin ang random na puro rant eh. Kaya di na ako nagbabasa ng random kapag rant lang ng rant ang topic hahahaha. Less stress happy life ika nga hahaha. Sige blog lang ng blog :) :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Napansin mo ba kung gano kabilis ang shifting ng mood ko dadijay?! Lels.. Haha
      Pero ultimately, dapat happy :)

      Delete
  5. Ang daming kaganapan eh ako walang ma share for last month especially this month dahil walang break o long weekends, may 2 presentations pa ako for the parents. Show off time, eto na naman. Ang buhay ng guro puro stress kaya ingat ka po. Na ospital na rin ako because of my lifestyle, hindi kumakain, laging gutom.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ayun na nga po, dahil sa anxiety, lack of good rest and sleep, humello si Acid Reflux :( and hirap at ang sakit, kaya lielow muna this month with external events, but the school deliverables are also a a source of anxiety for me. Mga kapatid ko na ang pumupunta sa bahay ko kasi di ko na makuhang umuwi samin :(

      Delete

Post a Comment

Feel free to comment :)

Popular posts from this blog

It's her time to go.

11 Sept 2023

29 Sept 2023