Sulat Kay Papa

Ilang beses na kitang pinaiyak pero pagkatapos ng balde-balde pagluha, kakausapin mo ako na parang walang nangyari. Marahil kung sa ibang lalake nangyari yun nang unang beses, di na mauulit pa yun. Di ko na din sya makikita.Pero ikaw ang nag-iisang lalake sa buhay ko na kahit ilang beses ko paiyakin, tatanggapin pa din ako nang buong-buo. Wala nang ibang lalake dito sa mundo ang gagawa ng ganun para sakin kundi ikaw.

Ilang beses na kitang binigo, kahit na ayaw muna kitang makita, tatawagin mo pa din ako at magsasabay-sabay tayong kumain sa hapag-kainan. Ilang beses na kita sinuway pero paulit-ulit mo akong pinapatawad at binibigyan ng pagkakataon para patunayan sa sarili ko at sayo na may saysay ang buhay ko.

At kahit ilang beses ko man tangkaing suklian ang kabutihan mo sakin at saking mga kapatid, hinding-hindi nito mapapantayan ang sakripisyo nyong dalawa ni mama para mapalaki nyo kaming mabubuting tao, may paggalang at may takot sa Diyos. Hindi ka malambing pero ramdam ko naman ang pag-aaruga mo. Naalala ko pa nung bata ako pag may sakit ako, ikaw ang napupuyat at hindi si Mama.

Tinatakasan ko ang mga pagkakataong nais mo akong makausap ng masinsinan. Yun bang pupunta ka sa kwarto namin habang nagbabasa kami ng kanya-kanyang mga libro, nagdutdut sa laptop, naglalaro o kaya naghaharutan lang. Pasimple kang papasok sa kwarto namin. Kunwari pagagalitan mo lang kami kasi ang ingay namin tapos uupo ka na din at kukumustahin kami isa-isa. Tapos magkukwento ka na. Tatanungin kami tungkol sa pag-aaral o trabaho namin. Ilalahad ang mga plano mo tungkol samin. Alam naman naming hindi mo yung ipipilit  kasi alam mo naman na meron na kaming mga sariling mga diskarte.

Kapag may pag-aalinlangan ako sa mga gusto kong gawin sa buhay ko, ikaw ang unang taong pagsasabihan ko. Kailanman ay hindi ka nag-atubili na bigyan ako ng oras, ng payo at panalangin. Sa bawat desisyon ko, andyan ka para suportahan ako. Sa tuwina’y laging kaakibat sa pagtuturo mo sakin ang pagkakaron ng tapat na pananalig sa Maykapal sa oras man ng kabiguan o tagumpay.

Ngayong nasa edad na ko na naghahangad na din magkaron ng sarili kong pamilya, laging nasa isip ko na nawa'y makatagpo ako ng ay isang tulad mo—masipag, mapagmahal, may takot sa Diyos. Gusto kong magkaron ng katuwang sa buhay na tulad mo.

Ngayong matanda ka na, nais kong ay maramdaman mo ang ginhawang tila mailap satin nung mga bata pa kami. Ang walang kapantay mong kasipagan ang naging susi para makapagtapos kami. Kapansin-pansin ang ngiti sa iyong mga labi tuwing magkukwento ka tungkol sa mga panahon halos hindi ka na makatulog, makapagtrabaho lamang para mabuo ang pera para sa matrikula. Kakaibang pagpupunyagi ang nasa puso mo habang binabalikan mo ang nakaraang iyon. Ramdam ko rin ang pagmamalaki mo kapag nakukwento mo kaming mga anak mo sa ibang tao.

Ngayong matanda ka na, gusto kong gawin mo na mga bagay na sabi mo noon ay hindi mo magawa nang lubusan- mamundok, tumugtog, gumawa ng kanta, at manood nang manood ng tv. Balita ko nga, magaling ka na din mag-Youtube.

Lagi kong ipinagdarasal na bigyan ka pa ng mahabang buhay, kayong dalawa ni Mama. Para magkaron ng pagkakataon ang mga magiging anak ko na makilala kayo at maramdaman din ang pagmamahal nyo.

Sa bawat desisyon ko at mga balakin sa buhay, lagi kayong kasama.  Ang bawat tagumpay ko, sainyo ko alay. Ang bawat pagsubok ay aking susuungin na kayo ang inspirasyon. Kayo ang nagturo saking maging matatag at manatiling may pananalig sa Maykapal sa kabila ng maraming unos na dumarating sa buhay.

Salamat, Pa. Ikaw ang numero unong lalake sa buhay ko.

Mahal na mahal kita.


Ang sanaysay na ito ay aking opisyal na lahok sa Saranggola Blog Awards 2013.