Wala Kong Maisip na Title. Late na Kasi to.

Isang Araw Sa School

Habang nagpapabasa ako ng mga bata isa-isa sa may corridor kaninang umaga, napansin ko ang pagdating ng isang hindi katandaang lalaki, may bitbit na styrofoam sa kanang kamay, laman marahil ay pagkain. Suot nya ay long sleeve powder blue-colored polo shirt na halos ay dalawang size ang laki sa dapat ay size na bagay sa kanya. Naka-suot din ng napakaluwag na maong na pantalong kupas at puno ng mga patak ng pintura. Sa kabilang kamay naman ay isang di-kalakihang canvass bag na gawa sa sako, laman ay mga tools. Nakita ko kasi yung naka-usling ulo ng lagari kaya ipinagpalagay ko na karpentero siya. Inilapag ang kanyang bag sa may gilid ng corridor at tumapat sa pintuan ng isang classroom, lumabas ang isang batang babaeng, kahit nakatagilid ay naaninag ko ang ngiti. 

Humarap ang batang babae sa lalake, iniabot ng lalake ang baon sa batang babae. Di pa nakuntento, lumuhod ito sa harap ng bata upang magpantay ang kanilang paningin. Inayos ang kupasin, luma at gusot na uniporme ng babae, hindi ko marinig ang sinasabi ng lalakeng, ipinagpapalagay ko ay tatay ng batang babae. Hinahaplos ang magkabilang balikat ng bata. Marahil ang sinasabi nya, "Magpapakabait ka sa loob ha, anak. Mag-aral kang mabuti."

Tumayo na ulit ng tuwid ang lalake at ang batang babae ay pumasok na sa loob ng classroom. Tumalikod at kinuha ang kanyang mga gamit, dederecho na marahil sya sa kanyang trabaho. 

Ang batang babae ay kabilang sa tinatawag naming Non-Readers' Class. Isang buong section sila na tumungtong ng grade three pero walang muwang tungkol sa alpabeto, tunog at pagbabasa. Ang hirap gumawa ng strategy para sa kanila para ituro ang mga concepts na dapat nilang aralin mula sa pagbabasa.

Naisip ko nga rin, siguro yung tatay hindi rin marunong magbasa kaya ganun. Pero alam kong alam ng tatay na nasa pag-aaral ang magiging simula ng magandang kinabukasan ng kanyang anak. Minsan nga, gusto kong mag-sit-in sa class ng isang grade two teacher para malaman ko kung bakit may mga batang hindi pa rin nakakapagbasa pero nakakatuntong ng grade three. Marahil nga din siguro, slow learner yung bata kaya walang natutunan at hindi makasabay sa kanyang mga kaklase na kapareho ng edad. Hindi ko na alam.

Hindi ako ang Special Reading Teacher ng batang ito, pero hangad ko ay maabot nya goal naming makapagbasa ang buong section nila at makapagbasa rin sya para sa sarili nya at sa tatay nyang nagsusumikap na bigyan sya ng mas maayos na pamumuhay. 


Miracle in Cell No.7

Katatapos ko lang panoorin ang Miracle in Cell No.7 at hindi nga nagkamali ang hinuha ng aking housemate---iiyak ako nang todo-todo habang pinapanood ko ang movie. Iyak na hagulhol at di ko talaga napigilan. Maga ang mata ko hanggang kinabukasan. 

Pagdating sa pelikula, halos alam na nila kung gano karami ang magiging luha ko sa panonood. Kahit kasi simpleng mga scenes, ambilis pumatak ng luha ko. Minsan pa, kung kelan naisipan kong mag-eye-liner tsaka ko pa naisipang sumama at manood ng nakakaiyak na pelikula!

Dahil mahilig talaga ko sa spoilers, let me give you a background of the story: Ang kwento ay tungkol sa isang bilanggo na nahatulan ng parusang kamatayan dahil sa maling akusasyon ng pagpatay at panghahalay sa isang batang babae. Mentally-challenged at ang kanyang intellectual level ay pang six-year old, kapareho ng sa kanyang sariling anak na babae na sobrang mahal nya. Umamin sya sa kasalanang hindi nya ginawa, nakulong at nahatulan ng kamatayan. San ang nakakaiyak dun? Panoorin mo :P 

Noong Nakaraang Linggo

Tuwing Linggo na lang ako umuuwi sa bahay. Hindi na sleepover. Simba sa umaga, lunch date with family at ilang oras pa, uwi na rin ako sa QC. Ganyan na lang lagi. Nung isang linggo kasi, Saturday pa lang nasa bahay na ko at napapalibutan ng mga pusa naming sila Stranger, Jude, Sugar at ang pinaka-matandang si Why, di na matigil ang pag-bahin ko at magang-maga na ang mata ko dahil sa mga balahibo nila. Kumain pa ko ng manggang isinasaw sa bagoong isda na may sili. (Oha! Mahilig na ko kumain ng maanghang ngayon!)
Ayun, allergy attack it is! Iniiwasan ko uminom ng antihistamine kasi siguradong, matutulog lang ako.

Gusto ko magpicture kami ni papa magkasama, pero super KJ talaga sya! Pero tuwang-tuwa naman syang makita kaming nagpipicture lagi. Weird Papa,right? Pero ramdam ko ang tuwa nya tuwing nakikita nya kaming magkakasama at sisigaw ng "Group Hug!"

Bente-syete anyos na ko, pero kapag may problema ako, si Papa pa din ang instant superhero ko. 

Ito ay isang late post ng commemmoration ng Father's Day para sakin. After all, hindi naman talaga kelangan na tuwing nakatakdang araw lang tayo magbigay pugay sa mga tatay natin sa buhay.